U subotu, 1. februara 2025 godine preminuo je dubrovački književnik Feđa Šehović, u 94. godini života.
Feđa Šehović rođen je u Bileći (Bosna i Hercegovina) 16. marta 1930. godine. Studij jugoslavistike na Filozofskom fakultetu u Zagrebu završio je 1954. godine, a radio je kao nastavnik i novinar te bio direktor Drame splitskog HNK-a (1965. – 1967.). Od 1972. bio je direktor Naučne biblioteke u Dubrovniku, a od 1989. do umirovljenja 1996. voditelj Doma Marina Držića.
Kao dramski pisac, navodi Hrvatska enciklopedija, debitirao je 1959. dramom „Raskršća”. Zapažene su mu kasnije komedije, lokalnoga kolorita i tema („Kurve”, 1974; „Katarina Druga”, 1984), a lokalnim povijesnim temama humoristički pristupa i u šest romana „Dubrovačke tralalogije” („Kazin”, 1974., objavljen 2007. kao „Dubrovački bordel: kazin bez cenzure”; „Savršeno umorstvo”, 1975; „Veljun”, 1977; „De bello ragusino”, 1980; „Dogon”, 1980; „Knjiga postanka”, 1981).
Pažnju je privukao historijskim romanima koje je 1980-ih štampao pod pseudonimom Raul Mitrovich; „Gorak okus duše” (1983), „Oslobađanje đavola” (1987) i “Uvod u tvrđavu” (1989) predstavio je, korištenjem postmodernističkih postupaka (nađeni rukopis, fiktivna hronika), historijski usud kao cikličko ponavljanje, a događaje iz romana kao alegoriju za savremena zbivanja, čime je, uz N. Fabrija i I. Aralicu, uspostavio tzv. novohistorijski roman.
Pod pravim imenom poslije je objavio historijske romane „Svi kapetanovi brodolomi” (1992) i porodičnu sagu „Ilijasbegovići: cronica travuniana” (2006), koja sadrži romane „Ilijas-beg: kapetan trebinjski” (1999), „Inšallah” (2000), „Begovina” (2001), „Dubrovački intermezzo” (2001) i „Od Mostara do Haaga” (2001).
Domovinskim ratom potaknuti su ratni roman „Četiri vozača u apokalipsi” (1994) te feljtonistička knjiga „Zla kob zaborava” (1992).
Dobitnik je Nagrade „Vladimir Nazor” za životno djelo (2017).
